ای گورستان عشق مارا به سوی خود ببر!

خاک ما را از قبری که قرار است دوباره در آن آرام بگیریم برمی‌دارند.از چشمه های عاشق دهکده‌مان آبش می‌دهند.
آری!آب از جای وجود است و خاک از جای سجود!
و این است بزرگترین راز وجود آدمی!
آب را که حیات است از محل وجود می‌آورند.خاک را از محل سجده‌گاه ابدی!
چون آب وجود آدمی خشکد،گل وجود آدمی می‌خشکد و خاک می‌شود!
و به همان جایی برمی‌گردد که ابتدا زان جا برخاسته.

آب دل را به وجود آمیختند/خاکمان را به جود آمیختند
زندگی را آبمان دادند لیک/چون که مردیم رویمان خاک ریختند

#امیررضاکامیار
1399/1/16
00:55

مدت زمان: 1 دقیقه