انگار هیچ عاشقانه ای به سرانجام نمی رسد. لیلی و مجنون ، فرهاد و شیرین ، رستم و تهمینه. داستان بیژن و منیژه وخسرو و شیرین را کنار بگذار.
خودمان را هم ببین.
این خودمان های گم شده را میگویم.
تو کشوری دیگر و من.
اینجا ایران است. همسایه صدایم را می شنوی؟
راستی دیروز در کوچه مان دیدمت.
بگو که باز گشته ای تا بمانی.
بگو نمی روی به آن دیار فانی.
بگو پاییز را درکنار من به عاشقی سپری خواهی کرد.
بگو. بلند تر بگو.
دلم را برای عطر چارقدت تنگ نکن.
بمان و نرو.اما اگر رفتی.
قول بده که خواهی آمد.
اما هرگز نیا!
اگر بیایی همه چیز خراب می شود.
کوچه مان تشویش.
قلب من آتیش.
مردمان با نیششان می شوند هم کیش.
من مات و تو کیش.
قول بده که خواهی آمد.
درباره این سایت